لیکن پلان از بیماریهای شایع پوستی است. رنگ ضایعات در پوست بنفش براق و در مخاط به واسطه رطوبت موجود سفید می باشد. ضایعات پوستی لیکن پلان با 5pمشخص می شود که حرف اول کلمات pruritic,polygonal,purple,plane,papuleمی باشند. برروی این پاپولهای بنفش براق خطوط سفید رنگی دیده می شود که آنها را خطوط wikhamمی نامند. این خطوط در مخاط دهان و روی آلت تناسلی مشخص تر می باشند. سیر این بیماری می تواند حاد اگزانتماتیک یا کرونیک و لوکالیزه و یا بینابینی و تحت حاد باشد. نواحی ابتلای آن در پوست عبارتند از مچ دستها، ساکروم، نواحی تناسلی، اندام عالیه و سافله و سایر نقاط پوست و گاهی کف دست و پا و گاهی صورت (فرم تروپیکال) گرفتاری مخاط دهان، آلت تناسلی مرد و زن، مو و ناخن هم گاهی دیده می شود. لیکن پلان در هر سنی ایجاد می شود ولی شیوع آن بین 30 تا 60 سالگی است. علت آن معلوم نیست ولی استرس در ظهور آن موثر است. ضمنا بعضی داروها سبب ایجاد لیکن پلان و بعضی سبب ایجاد بثورات به شکل لیکن پلان می گردند. ضمنا پس از پیوند اعضا بثورات شبیه لیکن پلان پیدا می شود (GRAFT VERSUS HOST DISEASE)

ضایعات پوستی لیکن گاهی دور هم جمع می شوند و حالت گروپه دارند و گاهی کاملا پراکنده و از هم جدا و دور می باشند. گاهی فرمهای خطی و حلقوی دارد. فرم حلقوی در روی آلت تناسلی و پیشانی ( لیکن تروپیکال) دیده می شود گاهی ضایعات هیپرتروفیک و وروکوز هستند و گاهی آتروفیک اشکالی تاولی و اولسراتیو و اروزیو هم دارد. گرفتاری مخاط به چهار شکل است1- شکل مشبک به صورت تور سفید 2- به شکل پلاک سفید 3- شکل پاپولر 4- شکل اروزیو. شکل اروزیو ممکن است سرطانی شود. مخاط لب و زبان هم گرفتار می شود. مخاط دهان بلافاصله بعد از زاویه اتصال لب بالا و پائین شروع می شود. ضایعات مخاطی بی علامت هستند و بیمار ممکن است از آن بی خبر بماند غیر از فرم اروزیو که دردناک است. گرفتاری موی سر منجر به آلوپسی سیکاتریسیل می گردد یعنی موهای گرفتار برای همیشه نابود می شوند. گرفتاری ناخن به اشکال مختلف مانند نازک شدن ناخن کندی رشد، خطوط طولی، PTERIGIUM(رشد EPONYCAMIUM به طرف جلو روی قسمت پروکزیمال ناخن و چسبیدن به آن به شکل یک مثلث که نوک آن به طرف جلو است) و از بین رفتن کامل ناخن است. بیماران را باید از جهت هپاتیت BوCو تستهای کبدی به لحاظ هپاتیت مزمن پیشرونده امتحان کرد.

درمان اشکال موضعی با مالیدن پماد کورتون و یا تزریق کورتون داخل ضایعه است. مترونیدازول خوراکی 500 میلی گرم 2 بار در روز در بعضی بیماران سبب معالجه می شود اگر موثر نشد مصرف خوراکی کورتون به مدت 2 هفته 30 تا 60 میلی گرم در روز و کاهش تدریجی آن در عرض 2 تا 6 هفته موثر می شود. سیگلوسپورین، میکوفنولات مفتیل، ایموران و اکوتان 10 میلی در روز نئوتیگازون 30 میلی گرم در روز هم گاهی موثر واقع می شود.

لیکن پلان داروئی

بتاپلوکرها، متیل دوپا، پنی سیلامین، کنیدین، کنین، NSAIDS، هم در بروز لیکن پلان نقش دارند و هم می توانند بثورات دارویی به شکل لیکن پلان ایجاد نمایند. ACE INHIBITORها، سولفونیل اوره، کاربامازپین، طلا، لیتیوم، واکسن هپاتیت B، آلوپورینول، تتراسیکلین، فورازماید، هیدروکلروتیازید، ایزونیازید، فنیتوئین، بثورات دارویی شبیه لیکن پلان می دهند.