کهیر مزمن کسالت مزاحمی است که ممکن است ماهها ویا سال ها شخص را گرفتار نماید . برحسب تعریف کهیر اگر بیش از 6 هفته طول بکشد کهیر مزمن نامیده می شود .هرچه اطلاعات بیمار راجع به این بیماری بیشترباشد تحمل کسالت برایش آسان تر خواهد بود . یکی از نکات مهم این است که بیماران بدانند این عارضه به جز درموارد اندکی منشا سرطانی ندارد ونکته دیگر آن که حتی در بهترین مراکز دنیا در بسیاری از موارد علت اصلی این بیماری شناخته نمی شود ودرمورد ارتباط آن با بیماری های روده ای وکبدی وضایعات قارچی دستگاه گوارش ( کاندیدا آلبیکانس (وهلیکوباکترپیلوری گزارش هایی موجود است ودر صورت لزوم بیمار باید ازاین جهات بررسی شود . بسیاری از عوامل گرچه خود علت مستقیم کهیر نیستند ولی قدرت بدتر کردن آن را دارند لذا باید ازآنها احتراز کرد . یکی ازاین عوامل گرمای زیاد است . اکثر افراد معمولی در محیط های گرم مانند سونا بدنشان دچار خارش می شود لذا بیماران مبتلا به کهیر باید از حمام های داغ ، سونا ونشستن دراتاق های گرم ونزدیک شدن زیاد به منابع گرما مانند بخاری ، کرسی ، وشوفاژ خودداری نمایند . الکل ومواد مخدر مانند مرفین ، کدئین وهروئین ومواد ضددرد وضد التهاب مانند آسپرین و NSAID اثر منفی برکهیر دارند وموجب تشدید آن می شوند . همچنین مبتلایان به کهیر مزمن باید از مصرف داروهای قلبی موسوم ACE INH خودداری کنند . بیماران مبتلا به کهیر مزمن وآنها که به آسپرین حساسیت دارند باید از مصرف غذاهایی که به آنها مواد نگهدارنده ورنگی اضافه شده است ( سالیسیلات ، وموادی که حالت ضدعفونی داشته ومانع فساد غذا می گردندو مواد رنگی مانند تارترازین،وAZO ) مانند نوشابه های رنگی ازقبیل کولاها ومواد کنسروی خودداری کنند . دریک آزمایش که 64 بیمار مبتلا به کهیر مزمن را مدت 2 هفته ازاین نوع غذاها محروم کردند در73 درصد آنها بهبود حاصل شد . تجویز تیروکسین به بیماران مبتلا به کهیر مزمن که اختلال اتوایمون تیروئید داشته باشند حتی اگر کار تیروئید طبیعی باشد گاهی سبب بهبود می گردد . PUVA تراپی یا اشعه درمانی وکلیماتراپی ( آب وهوا ) وآرام بخش ها گاهی بسیار موثرند . مصرف مواد ضد خارش موضعی مانند مانتول وکالامین مفید است ولی از پماد کورتن موضعی باید برحذر بود.